Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

ΡΩΣΙΚΗ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ


Οι Ουκρανές φεμινίστριες ακτιβίστριες Femen εξέφρασαν την έμπρακτη συμπαράστασή τους στις Pussy Riot την Παρασκευή στις 17 Αυγούστου στην «Πλατεία Ανεξαρτησίας» στο Κίεβο. Μια γυμνόστηθη ακτιβίστρια, έκοψε με αλυσοπρίονο και έριξε στο έδαφος τον μεγάλο ξύλινο σταυρό που είχε στηθεί στην πλατεία κατά την περίοδο της «Πορτοκαλί Επανάστασης» (2004 - 2005) κοντά στο Διεθνές Κέντρο Πολιτισμού και Τεχνών.


Η οργάνωση Femen με ανακοίνωσή της καλεί… «όλες τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας να δουν έξω από τις  σάπιες θρησκευτικές προκαταλήψεις που χρησιμεύουν ως βάση για τη δικτατορία και εμποδίζουν την ανάπτυξη της δημοκρατίας και της ελευθερίας των γυναικών». Όπως παρατηρεί το ιστολόγιο "Αγαθοδαίμων", μπορούμε να πούμε ότι ο σταυρός της πλατείας του Κιέβου είχε την "τύχη" που επιφύλαξαν επί αιώνες οι φανατικοί χριστιανοί στους ναούς και τα ιερά των Ελλήνων αλλά και άλλων αρχαίων θρησκειών.


Τον Μάρτιο του 2012 τα τρία μέλη των Pussy Riot: Maria Alyokhina, Nadezhda Tolokonnikova και Yekaterina Samutsevitch συνελήφθησαν από τις ρωσικές αρχές γατί στις 21 Φεβρουαρίου 2012 ως μέρος μιας εκστρατείας κατά του Πούτιν στις εκλογές έκαναν μια performance (τραγούδησαν μια «πανκ προσευχή») στο καθεδρικό ναό Σωτήρα Χριστού της Ρωσική ορθόδοξης εκκλησίας στην Μόσχα. Την Παρασκευή στις 17 Αυγούστου βγήκε η ετυμηγορία του δικαστηρίου και τα τρία μέλη των Pussy Rio καταδικάστηκαν σε δύο χρόνια φυλάκιση για "χουλιγκανισμό". Το συγκρότημα αναφέρει σε ανακοίνωσή του ότι «η μάχη συνεχίζεται», ενώ το νέο του τραγούδι εντείνει την πολεμική κατά τους ολοκληρωτικού - θεοκρατικού καθεστώτος Πούτιν: «Η χώρα προχωρά με κουράγιο / Η χώρα λέει αντίο στο καθεστώς».


Επάνω στο ζήτημα, ο γνωστός Σλαβόϊ Ζίζεκ (Slavoj Ζizek) τόνισε σε κείμενό του με τίτλο «Η πραγματική βλασφημία» («The True Blasphemy») τα εξής: «Οι Pussy Riot κατηγορήθηκαν για βλασφημία και θρησκευτικό μίσος; Μα η πραγματική βλασφημία ήταν αυτή η ίδια κατηγορία που τους απαγγέλθηκε... Τι είναι πια αυτή η άπρεπη πρόκληση των κόσμιων Pussy Riot σε μια εκκλησία μπροστά στην κατηγορία ενάντιά τους, μπροστά στην γιγαντιαία άπρεπη πρόκληση μιας κρατικής δομής που περιγελά κάθε έννοια σοβαρού νόμου και κοινωνικής τάξης; Μήπως η ενέργεια των Pussy Riot ήταν κυνική; Υπάρχουν δύο είδη κυνισμού: ο πικρός κυνισμός του καταπιεσμένου που ξεμπροστιάζει την υποκρισία εκείνων που εξουσιάζουν και ο κυνισμός των ίδιων των καταπιεστών που ανοικτά παραβιάζουν τις αρχές που αυτοί οι ίδιοι έχουν καθιερώσει».


Εν τω μεταξύ οι Peaches, Simonne Jones, μουσικοί, καλλιτέχνες, ακτιβιστές και ελεύθεροι στοχαστές ενώθηκαν και ανέλαβαν δράση για την υποστήριξη των Pussy Riot με αίτημα την απελευθέρωσή τους. Έφτιαξαν ένα τραγούδι και ένα video-clip και τονίζουν πως η καταδίκη των Maria, Nadezhda και Yekaterina δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πολιτικό κόλπο από τις ρωσικές αρχές και την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία  με σκοπό να διατηρήσουν τον έλεγχο του ρωσικού λαού και να ενσταλάξει τον φόβο σους ελεύθερες-στοχαστές, πολιτικούς ακτιβιστές και καλλιτέχνες της Ρωσίας.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι μουσικοί (και οι διανοούμενοι) της Ρωσίας και της Ουκρανίας αποδείχθηκαν επαρκώς φοβισμένοι για να εκφράσουν την ελάχιστη έστω υποστήριξη στις Pussy Riot.
Επίσης αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι και στην θεοκρατούμενη Ελλάδα κανένας συλλογικός φορέας δεν υπερασπίστηκε τις νεαρές Ρωσίδες, με μόνη φωτεινή εξαίρεση τους Έλληνες πολυθεϊστές που έστειλαν στις 31.7.2012 την ακόλουθη επιστολή στον Ρώσο πρέσβη:

Προς τον

Πρέσβη της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ελληνική Δημοκρατία

κ. Vladimir I. Chkhikvishvili

Αξιότιμε κ. πρέσβη

με την παρούσα επιστολή μας δηλώνουμε την συμπαράστασή μας στις δικαζόμενες στην Μόσχα Maria Alyokhina, Nadezhda Tolokonnikova και Yekaterina Samutsevich, μέλη μουσικού συγκροτήματος, και ζητάμε την αθώωσή τους.

Η πράξη για την οποία δικάζονται αποτελούσε σαφή πολιτική διαμαρτυρία κατά της απαράδεκτης για προηγμένη χώρα εμπλοκής της Εκκλησίας (όπως άλλωστε και κάθε είδους οργανωμένης θεοκρατίας) στα πολιτικά πράγματα των κοινωνιών. Η κρατούσα Εκκλησία στην χώρας σας δυστυχώς διεκδικεί ολοένα και πιο αυξημένο πολιτικό ρόλο, γινόμενη μάλιστα και παράδειγμα προς εξαγωγή, καθώς κυριολεκτικά ανοίγει την όρεξη σε όμοιές της Εκκλησίες, όπως η Ελλαδική, να πράξουν αναλόγως.

Η όποια απόπειρα επιστροφής των σύγχρονων κοινωνιών σε θεοκρατικά - βυζαντινά δεδομένα είναι καταδικαστέα και αναχρονιστική και νομιμοποιεί την εναντίον της κάθε μορφής και είδους διαμαρτυρία.